Dag 17: maandag 23 juni 2003

Shenandoah National Park



Vandaag loopt de wekker niet af. We hebben wel wat rust verdiend na de laatste 2 dagen in Washington DC. We hebben wel genoten van deze prachtige stad, hij komt bij ons echt in de Top 10!

We slapen dus een beetje uit, maar gelukkig ook niet echt laat. Opstaan, aankleden, koffers inpakken en uitchecken. Op weg naar de volgende bestemming, als is nog niet bekend in welke plaats we gaan overnachten, we zien wel hoe ver we komen vandaag. Om 10.00 uur zijn we op pad en we rijden eerst naar Shenandoah National Park. We willen vandaag de Skyline Drive rijden en daarna gaan we naar de Natural Bridge in Zuid Virginia. De Skyline Drive is het noordelijke gedeelte van de Blue Ridge Parkway en deze autoroute gaat dwars door Shenandoah National Park. De route start in Front Royal, ten westen van Washington DC. Het is nog ongeveer een uurtje rijden voordat we daar zijn. Onderweg stoppen we opnieuw bij een Welcome center voor informatie over Virginia en we tanken de auto vol. Het is intussen ook heel warm geworden, de zon brandt volop!

Bij de ingang van de autoroute moet je $10 betalen, maar je mag dan wel 7 dagen gebruik maken van de weg. Het is 12.30 uur als we hier passeren. De route is echt schitterend en doet zijn naam eer aan. Je rijdt dwars door de bergen en het grootste gedeelte van de weg is heel hoog, zodat je steeds over de bergen heen kijkt, naar de “sky”. We stoppen onderweg op verschillende uitkijkpunten en we zien ook verschillende dieren in het wild: reeën, konijnen, een wasbeertje en een heel apart diertje waarvan we de naam niet weten. Maar we zien geen beer! De totale Skyline Drive is 105 mijl lang en we doen er ruim 3 uur over. Peter heeft de hele route gereden, terwijl Jacqueline lekker kon genieten van het uitzicht. Onderweg hebben we nog gebeld met pap en mam, maar de verbinding viel weg en we hadden geen contact meer met het netwerk.

Na de Skyline Drive gaat de route over in de Blue Ridge Parkway en deze is gratis. Ook deze route is heel mooi, eigenlijk zelfs nog veel gevarieerder dan de Skyline Drive. Nu hebben we ook weer contact met het telefoonnetwerk en we kunnen na ruim 3 uur eindelijk het gesprek met pap en mam afmaken. We rijden de Blue Ridge Parkway voor ongeveer 1/3 en gaan dan via een Virginia Byway naar de snelweg. De Byway brengt ons vanuit de bergen naar het dal en is aardig spectaculair! Dwars door de bossen en gelukkig zijn er geen tegenliggers. Leuk! Eenmaal op de snelweg rijden we verder naar het Zuiden. De volgende bestemming is de Natural Bridge, één van de zeven wereldwonderen. Om 18.00 uur komen we hier aan.

Het kost $10 per persoon om dit wereldwonder te kunnen bekijken en dat vinden we eigenlijk wel afzetterij. Vooral Peter ergert zich enorm, maar we gaan toch kijken. Het is wel een mooi gezicht en je vraagt je af hoe zoiets kan ontstaan? Terwijl Peter zich op een bankje neerzet, wandelt Jacqueline de trail die langs de rivier loopt. Het wandelpad voert langs een Indiaans dorp, een grot en een rivier die uit de grot komt naar een waterval. Het is wel een mooie route. Eenmaal weer terug bij het begin nemen we de shuttle naar boven en om 19.00 zijn we weer weg. Peter wil graag doorrijden naar Williamsburg, omdat hij geen zin heeft in een motel voor één nachtje. Hij wil graag weer een paar dagen op dezelfde plek blijven. Hij is, wonderbaarlijk genoeg, ook nog helemaal niet moe, dus we beginnen aan de tocht naar het westen. Het is nog een behoorlijke afstand, ongeveer 200 mijl.

Bij Charlottesville komen we een restaurant van Ponderosa tegen en hier eten we. Na het eten zoeken we een motel uit de coupongids en we bellen om te vragen of daar nog plaats is. De eerste twee motels waren volgeboekt, maar bij het derde telefoontje hebben we prijs. Het is het Princess Anne Motel midden in Williamsburg en de prijs is heel redelijk. De man die de telefoon opneemt belooft ons dat hij tot 24.00 uur daar zal blijven om op ons te wachten, zodat we zeker weten dat we er terecht kunnen. Dan rijdt Peter weer verder, hij is echt helemaal gek geworden. Jacqueline kan de ogen dan al niet meer open houden en dut af en toe in.

Doodmoe komen we om 23.00 uur aan in het motel. We nemen een kamer met een kingsize bed voor 3 nachten, checken in en gaan dan meteen lekker slapen.

Geen opmerkingen: