Het is alweer zover: we gaan weer op vakantie naar Amerika! Wat een luxe! Deze keer gaan we naar het Noordoosten van het land. Een zelf samengestelde en ook geplande rondreis gaat ons vanuit Boston brengen naar New York City en in de tussentijd doen we maar liefst 8 verschillende staten aan. We hebben er echt zin in!
Om half 9 brengt buurman Roland ons naar het station in Roermond. Daar kopen we een kaartje en om 9 uur vertrekken we vanaf perron 2. We vinden een coupé in de tweede klasse die bijna leeg is en daar ploffen we neer. Het is een oud treinstel dat vroeger vast dienst deed als een eerste klasse coupé, maar nu die is opgeknapt en gemoderniseerd voldoet hij met de hedendaagse normen slechts aan de tweede klasse. Wel grappig eigenlijk, want het is een afgezonderde coupé waar je met maar 6 mensen kunt zitten.
De trein rijdt voor de verandering precies op tijd. Er zijn geen onverwachtse opstoppingen en vertragingen en om 10.50 uur zijn we op station Duivendrecht. We stappen over en om 11.00 uur vertrekt deze trein voor het laatste stukje naar Schiphol, waar we om 11.15 uur aankomen.
We vliegen deze keer met KLM, omdat dit de enige maatschappij is waarmee we rechtstreeks kunnen vliegen zowel op de heen- als op de terugreis. Controle van de monitoren leert ons dat we moeten inchecken bij balie 14, maar voordat we kunnen aansluiten in de wachtrij worden onze koffers uitgebreid gecontroleerd. Uiteraard wordt er niets interessants gevonden en het inchecken gaat verder heel snel en soepel, gelukkig is de wachtrij niet zo lang. De grondstewardess zegt dat er helaas geen plaatsen meer vrij zijn bij de nooduitgang, maar we krijgen 2 plaatsen naast elkaar, waarvan 1 aan het gangpad, zodat Peter zijn lange benen kwijt kan.
Na het inchecken gaan we even lunchen, want we hebben nu al honger gekregen. We gaan naar het Panorama Café voor een pannenkoek, een kopje soep en 2 broodjes en dat smaakt prima. Daarna genieten we nog even van het uitzicht over de luchthaven op het terras en dan gaan we door de douane. Natuurlijk moet er nog even geshopt worden, want we hebben onze parfumaankopen speciaal voor deze gelegenheid uitgesteld en in de taxfree winkel vinden we een paar lekkere luchtjes in de aanbieding. We kopen ook nog wat tijdschriften en dan vervolgen we onze weg naar de gate. Het is dan al 13.00 uur en we kunnen aansluiten in de rij bij de gate voor de security-check. Hier wordt ons gevraagd of we onze koffers wel zelf hebben ingepakt en of we niets hebben meegenomen dat niets van onszelf is. Hebben we een fotocamera bij ons? Natuurlijk! En is die pas in reparatie geweest? Nee! Dan mogen we plaatsnemen in de wachtruimte.
Om ongeveer half 2 mogen de eerste passagiers instappen en een half uur later volgen wij het voorbeeld. In het vliegtuig blijkt dat de grondstewardess zich heeft “vergist” (we vonden haar al uiterst onvriendelijk aan de balie!) en dat onze plaatsen wel naast elkaar zijn, maar midden in een rij van 5, midden in het vliegtuig! Geen gangpad dus…… Dat is balen! Peter voelt zich nu net een ingeblikt sardientje! Maar, dat accepteren we niet zomaar en Jacqueline gaat onderzoeken of dit kan worden opgelost. Zij meldt zich bij een stewardess en legt het probleem uit. Zij is het gelukkig met ons eens dat Peter nu wel heel beroerd zit met zijn lange benen, maar geeft aan dat het vliegtuig volgens haar is volgeboekt. Toch gaat ze kijken of ze het kan oplossen. Na 10 minuten komt ze terug en ze vraagt vriendelijk aan de buurvrouw van Peter, die wel aan het gangpad zit, of zij ergens anders wil zitten (ook aan het gangpad) en dat vindt zij gelukkig geen probleem. Daarmee komt er een plaats vrij aan het gangpad voor Peter. Later blijkt dat het vliegtuig toch niet vol is, en in onze rij komen er geen passagiers meer bij. We hebben dan met 3 personen en rij van 5 stoelen voor ons zelf, dus we kunnen alledrie heel ruim zitten. Gelukkig!
Uiteindelijk vertrekt het vliegtuig nog wel 50 minuten later dan gepland vanwege problemen met een motor, maar om 15.10 uur is het eindelijk zover. Dit is toch altijd weer een spannend moment……….. Gelukkig gaat de vlucht heel soepel en de tijd vliegt! We kijken de film “Maid in Manhattan” met Jennifer Lopez en die is heel erg leuk! Daarna kijkt Peter nog een andere film en Jacqueline leest in de tijdschriften. Het diner smaakt ook prima en na het eten kunnen we zelfs een uurtje slapen. We vullen de visa-formulieren in en het douaneformulier en dan gaan we al landen. Ondanks de vertraging bij het vertrek zijn we nog 10 minuten eerder in Boston dan gepland. Het was een prettige korte vlucht en de tijd is heel snel omgegaan.
Als we zijn geland zien we dat het in Boston pijpenstelen regent! Dat is jammer, maar het kans ons vakantiegevoel niet bederven. We gaan door de immigratiedienst, waar we een heel vriendelijke beambte treffen en dan kunnen we onze koffers ophalen. Ook dat gaat snel! Nu nog door de douane en dan kunnen we onze auto ophalen. Maar…..Schrik……. Als we door de douane zijn ziet Jacqueline dat we een verkeerde koffer hebben! Peter heeft zich vergist en een koffer meegenomen die heel erg lijkt op de onze. Shit! Maar gelukkig lost het probleem zich snel op. Met behulp van een vriendelijke douanier vindt Peter alsnog de goede koffer en dan kunnen we op pad.
Het vliegveld is oud en wordt momenteel verbouwd en daardoor staat alles slecht aangegeven. Uiteindelijk vinden we buiten de bushalte voor de shuttle naar het kantoor van Hertz, waar we onze huurauto moeten ophalen. We worden behoorlijk nat, want het regent nog altijd pijpenstelen en we hebben geen paraplu. Op het kantoor van Hertz proberen ze ons een auto aan te smeren uit een hogere klasse dan we geboekt hebben, maar dat weigeren we. We hebben dan al lang begrepen dat in onze geboekte klasse geen auto beschikbaar is, dus we krijgen dan toch wel een duurdere auto, maar dan wel gratis! En ja hoor: we hebben gelijk. Alleen heeft deze auto geen navigatiesysteem en dat hebben we wel geboekt, dus we moeten wachten terwijl deze alsnog wordt ingebouwd. Het duurt behoorlijk lang, maar na een uur wachten kunnen we dan eindelijk op pad. De auto is een Ford Taurus met een enorme kofferruimte. We laden alles in en gaan op weg.
Allereerst willen we op zoek naar een coupon-guide voor motels in de omgeving van Boston, maar die zijn nergens te vinden. Dan gaan we met behulp van het navigatiesysteem op zoek naar het Tourist Office (de Amerikaanse VVV), maar daar waar het gebouw volgens de navigatie moet zijn, ligt niets! Dan gaan we maar zonder gids op zoek naar een motel. We zoeken een snelweg, en die vinden we ook, maar we zien nergens een oprit……… Uiteindelijk lukt het ons toch op de snelweg te komen en we rijden naar het Zuiden. In het dorpje Randolph vinden we een drogist waar we 2 paraplu’s kopen en vlakbij ligt ook een restaurantje dat er goed uitziet. Het eten smaakt inderdaad heerlijk en als we zijn uitgegeten gaan we verder op zoek naar een motel. We vinden als eerste een Holiday Inn Hotel, maar dat vinden we veel te duur. De volgende is ook een Holiday Inn, maar is nog steeds te duur. De dame achter de incheckbalie vertelt ons dat er tegenover nog een Comfort Inn ligt dus dan gaan we daar kijken. Dit blijkt in eerste instantie nog duurder te zijn dat het Holiday Inn, maar Jacqueline onderhandelt flink over de prijs en uiteindelijk krijgen we de kamers voor $80 per nacht, dat is maar liefst $28 goedkoper dan de oorspronkelijke prijs. We checken in, rommelen nog wat en gaan dan lekker slapen.
